PORADNIA PSYCHODIETETYCZNA

Drodzy odwiedzający nasza stronę, chcieliśmy Was zapoznać ze zjawiskiem opisywanym jako "Dyskryminacja ze względu na nadwagę i otyłość - z ang.weightism"

Zjawisko weightismu w naszym kraju, niestety jest powszechne, większość nawet nie wie że zostało już nazwane w literaturze i są ludzie którzy chcą z nim walczyć. Jedną z takich osób jest Pani Magdalena Gajda - Społeczny Rzecznik Praw Osób Chorych na Otyłość z Fundacji Osób Chorych na Otyłość OD-WAGA.

Weightism - co to znaczy?

Dyskryminacja ze względu na nadwagę i otyłość - z ang. weightism

Ta forma dyskryminacji skierowana jest wobec wszystkich osób chorujących na nadwagę i otyłość, bez względu na ich wiek, płeć, rasę, pochodzenie, poziom wykształcenia, zawód, pozycję społeczną, wyznawaną religię i kulturę, z której się wywodzą.


Obecnie, otyłość MYLNIE postrzegana jest przez społeczeństwo jako:

• efekt zaniedbań żywieniowych w dzieciństwie;
• efekt gnuśności i lenistwa w życiu dojrzałym; efekt złego stylu życia; 
• efekt „zajadania" kompleksów i porażek życiowych - choroba emocji; 
• defekt estetyczny polegający na zbytnim nagromadzeniu tkanki tłuszczowej.
  

Mity dotyczące osób chorych na otyłość

W związku z mylnym społecznym postrzeganiem otyłości, osoby chore na nadwagę i otyłość uważane są za:

• leniwe, powolne, niezorganizowane;
• pozbawione ambicji i silnej woli; 
• o niższym ilorazie inteligencji, słabiej wykształcone; 
• nieaktywne ruchowo; 
• niechlujne, zaniedbane higienicznie; 
• samotne, nie potrafiące nawiązać głębszych relacji interpersonalnych; 
• brzydkie i nieatrakcyjne seksualnie; 
• myślące wyłącznie o jedzeniu; 
• osoby, które: „mają to na co sobie zasłużyły" - powinny być traktowane gorzej niż inni ludzie, bo same doprowadziły się do takiego „stanu".
  

Formy dyskryminacji osób chorych na nadwagę i otyłość:

1.  patrzenie na nich wzrokiem pełnym odrazy i obrzydzenia;
2. werbalne - używanie przezwisk, obelg, nazw ośmieszających i upokarzających; 
3. fizyczne - zastraszanie, szturchanie, potrącanie, bicie, inne zachowania agresywne; 
4. sytuacyjne - doprowadzanie do sytuacji upokarzających i szykanujących; 
5. prawne - pomijanie tej grupy chorych w ustawodawstwie; 5. technologiczne, architektoniczne i społeczne.
   

Najczęstsze formy weightismu w Polsce:

1. nękanie psychiczne przez członków rodziny, znajomych i osoby obce - ciągłe wypominanie choroby;
2. obrzucanie wyzwiskami i obelgami; 
3. publiczne ośmieszanie ze względu na nadmiar tkanki tłuszczowej w mediach, filmie, teatrze, kabarecie; 
4. W placówkach służby zdrowia:
   

• odmowa zbadania pacjenta przez lekarza;
• odmowa podjęcia leczenia innych schorzeń poza otyłością „dopóki pacjent nie schudnie" w sytuacji, gdy nadwaga i otyłość nie wiążą się z danym schorzeniem; 
• odmowa wykonania zabiegu ze względu na nadwagę i otyłość, choć wykonanie zabiegu nie zagraża zdrowiu i życiu pacjenta; 
• brak odpowiedniego sprzętu do diagnostyki, leczenia, opieki i rehabilitacji pacjentów chorych na nadwagę i otyłość - np. brak wag z odpowiednio wysokim zakresem pomiaru, ciśnieniomierzy z  szerokimi mankietami, wzmocnionych stołów operacyjnych i łóżek pacjenckich o większej nośności; - odmowa wykonania podstawowych i specjalistycznych badań diagnostycznych ze względu na brak odpowiedniego sprzętu; 
• poniżające traktowanie pacjentów przez lekarzy i personel medyczny - np. złośliwe komentarze; 
• porównywanie sytuacji pacjenta chorego na otyłość do sytuacji więźnia obozu koncentracyjnego - „w Oświęcimiu grubasów nie było" - użycie takiego lub podobnego stwierdzenia, to jawne nakłanianie do ludobójstwa, do masowej eksterminacji osób chorych na nadwagę i otyłość.
  

5. Na rynku pracy:

• odmowa przyjęcia do pracy ze względu na nadwagę lub otyłość;
• pomijanie przy rozdzielaniu bardziej odpowiedzialnych zadań, awansów i kierowaniu na szkolenia; - uzależnianie przydzielenia bardziej odpowiedzialnych zadań, awansu lub skierowania na szkolenia  od tego czy pracownik schudnie i w jakim czasie; 
• separowanie od klientów - jako osób „mniej reprezentacyjnych", „wpływających źle, niekorzystnie na dobry wizerunek firmy"; 
• odmowa dostosowania stanowiska pracy - np. zagwarantowania krzesła biurowego z odpowiednim; 
• krytykowanie sposobu odżywiania.
  

6. W przestrzeni publicznej:

• brak odpowiednich krzeseł i siedzisk w: urzędach, kinach, środkach komunikacji itp.;
• brak odpowiednio szerokich łóżek w wagonach sypialnych; 
• tworzenie specjalnego sektora handlowego z odzieżą w rozmiarze powyżej 44; - żądanie zapłaty za dodatkowe miejsce w samolotach.
  

Źródło:Fundacji Osób Chorych na Otyłość OD-WAGA

Uwaga! Przedruk, kopiowanie, skracanie, wykorzystanie tekstów (lub ich fragmentów) oraz zdjęć i elementów graficznych publikowanych na stronie www.afrotena.pl w innych mediach lub w innych serwisach internetowych wymaga zgody właściciela strony!